Παιδική παχυσαρκία - ας βοηθήσουμε τα παιδιά μας

Παιδική παχυσαρκία ,η λύση βρίσκεται στην οικογένεια. Θεραπεία βασισμένη στην οικογένεια για την παιδική παχυσαρκία(Maudsley Method). Ανταπόκριση από το Stanford της California.

Το παιδί μου είναι παχύ, του κάνω συνεχώς δίαιτες αλλά το βάρος του συνεχώς αυξάνει το βάρος του ,τι να άλλο κάνω? Μια κλασσική ερώτηση με κλασσικούς τρόπους αντιμετώπισης.
Η επιστήμη έχει προχωρήσει αρκετά πλέον , τρόποι που είναι επιστημονικά ενδεδειγμένοι(evidence-based)αποδεικνύουν ότι κάποιες θεραπευτικές μέθοδοι στις διατροφικές διαταραχές μπορούν να εφαρμοστούν και στην παχυσαρκία. Στην Ακαδημία Διατροφικών Διαταραχών οι εκστρατείες πρόληψης έχουν αλλάξει σημαντικά δίνοντας μεγαλύτερη έμφαση όχι στην απώλεια αλλά στην διατήρηση του βάρους χωρίς αυξομειώσεις. Προτεραιότητα στην καλή σωματική και ψυχική υγεία, χωρίς bulling και χαμηλή αυτοεκτίμηση.
Το έργο των ειδικών είναι να εκπαιδεύσουν αποτελεσματικά την οικογένεια στα παρακάτω α)πώς να σιτίζουν το παιδί τους δεδομένου την αναπτυξιακή φάση του παιδιού και το επίπεδο φυσικής δραστηριότητας β) τις διατροφικές επιλογές της οικογένειας γ)το πολιτισμικό υπόβαθρο δ) το υποστηρικτικό περιβάλλον της οικογένειας. Αν οι γονεις δεν εμπλέκονται στην σίτιση του παιδιού οι συνέπειες είναι μεγάλες.
Στην κουλτούρα μας το ελληνόπαιδο περιβάλλεται από πολλαπλούς τροφούς και πολλαπλά δυναμικά μέσα στον οικογενειακό χώρο, τα συναισθήματα και οι συνδέσεις γύρω από την τροφή ποικίλουν .Έτσι το ότι είμαστε οι πρωταθλητές στην παιδική παχυσαρκία δεν είναι περίεργο! Το περίεργο είναι ότι ενώ η οικογένεια είναι τόσο δυνατή ,αδυνατεί να βοηθήσει ουσιαστικά ένα παιδί με παχυσαρκία. Είναι απλό ο στόχος είναι άστοχος. Η βελτίωση της διατροφής και η σταθεροποίηση του βάρους είναι ο αρχικός στόχος και όχι οι ατέρμονες δίαιτες. Η λύση είναι η εκπαίδευση των γονιών για να αντιμετωπίσουν την καθημερινότητα και τα προβλήματα που προκύπτουν από αυτή. Στηρίζουμε την οικογένεια, άλλωστε είναι ο μοναδικός μας σύμμαχος.
Οι τελευταίες έρευνες (πχ Mann et al 2007,Fairburn 2010) που εξετάζουν την σταθεροποίηση απώλειας βάρους στα 2 χρόνια, βρήκαν ότι τα άτομα με νευρική ανορεξία έχουν 6 φορές περισσότερες πιθανότητες να διατηρήσουν το βάρος που πήραν σε σχέση με κάποιον παχύσαρκο να διατηρήσει το βάρος που έχασε. Ο άγνωστος Χ είναι η οικογένεια που στην περίπτωση της ανορεξίας είναι πιο εκπαιδευμένη στην διαχείριση της νόσου παρά η οικογένεια ενός παχύσαρκου ατόμου. Η οποία άθελα της συντηρεί συμπεριφορές που τελικά διαιωνίζουν το πρόβλημα της παχυσαρκίας ασκώντας ταυτόχρονα μεγάλη κριτική στο άτομο που πάσχει από αυτή.
Η ενδυνάμωση της οικογένειας με στόχο να δημιουργήσει μια ασφαλή δομή μέσα στο σπίτι έτσι ώστε να αναπτυχτούν δεξιότητες αυτό-φροντίδας και συναισθηματικής αποφόρτισης πέρα από την τροφή.
Αυτά συμβαίνουν από την πλευρά του ατλαντικού και οι φωνές πληθαίνουν για αλλαγή πλεύσης. Στην Ελλάδα μέχρι τώρα εφαρμόζουμε στο κέντρο μας, το μοντέλο αυτό με την Professor Janet Treasure στις διατροφικές διαταραχές. Ελπίζω σύντομα να το δοκιμάσουμε πιλοτικά και στην παχυσαρκία με μορφή έρευνας. (M.Τσιακα.Διευθυντρια ΕΚΔΔ)