Παιδική παχυσαρκία - ας βοηθήσουμε τα παιδιά μας

Παιδική παχυσαρκία ,η λύση βρίσκεται στην οικογένεια. Θεραπεία βασισμένη στην οικογένεια για την παιδική παχυσαρκία(Maudsley Method). Ανταπόκριση από το Stanford της California.

Το παιδί μου είναι παχύ, του κάνω συνεχώς δίαιτες αλλά το βάρος του συνεχώς αυξάνει το βάρος του ,τι να άλλο κάνω? Μια κλασσική ερώτηση με κλασσικούς τρόπους αντιμετώπισης.
Η επιστήμη έχει προχωρήσει αρκετά πλέον , τρόποι που είναι επιστημονικά ενδεδειγμένοι(evidence-based)αποδεικνύουν ότι κάποιες θεραπευτικές μέθοδοι στις διατροφικές διαταραχές μπορούν να εφαρμοστούν και στην παχυσαρκία. Στην Ακαδημία Διατροφικών Διαταραχών οι εκστρατείες πρόληψης έχουν αλλάξει σημαντικά δίνοντας μεγαλύτερη έμφαση όχι στην απώλεια αλλά στην διατήρηση του βάρους χωρίς αυξομειώσεις. Προτεραιότητα στην καλή σωματική και ψυχική υγεία, χωρίς bulling και χαμηλή αυτοεκτίμηση.
Το έργο των ειδικών είναι να εκπαιδεύσουν αποτελεσματικά την οικογένεια στα παρακάτω α)πώς να σιτίζουν το παιδί τους δεδομένου την αναπτυξιακή φάση του παιδιού και το επίπεδο φυσικής δραστηριότητας β) τις διατροφικές επιλογές της οικογένειας γ)το πολιτισμικό υπόβαθρο δ) το υποστηρικτικό περιβάλλον της οικογένειας. Αν οι γονεις δεν εμπλέκονται στην σίτιση του παιδιού οι συνέπειες είναι μεγάλες.
Στην κουλτούρα μας το ελληνόπαιδο περιβάλλεται από πολλαπλούς τροφούς και πολλαπλά δυναμικά μέσα στον οικογενειακό χώρο, τα συναισθήματα και οι συνδέσεις γύρω από την τροφή ποικίλουν .Έτσι το ότι είμαστε οι πρωταθλητές στην παιδική παχυσαρκία δεν είναι περίεργο! Το περίεργο είναι ότι ενώ η οικογένεια είναι τόσο δυνατή ,αδυνατεί να βοηθήσει ουσιαστικά ένα παιδί με παχυσαρκία. Είναι απλό ο στόχος είναι άστοχος. Η βελτίωση της διατροφής και η σταθεροποίηση του βάρους είναι ο αρχικός στόχος και όχι οι ατέρμονες δίαιτες. Η λύση είναι η εκπαίδευση των γονιών για να αντιμετωπίσουν την καθημερινότητα και τα προβλήματα που προκύπτουν από αυτή. Στηρίζουμε την οικογένεια, άλλωστε είναι ο μοναδικός μας σύμμαχος.
Οι τελευταίες έρευνες (πχ Mann et al 2007,Fairburn 2010) που εξετάζουν την σταθεροποίηση απώλειας βάρους στα 2 χρόνια, βρήκαν ότι τα άτομα με νευρική ανορεξία έχουν 6 φορές περισσότερες πιθανότητες να διατηρήσουν το βάρος που πήραν σε σχέση με κάποιον παχύσαρκο να διατηρήσει το βάρος που έχασε. Ο άγνωστος Χ είναι η οικογένεια που στην περίπτωση της ανορεξίας είναι πιο εκπαιδευμένη στην διαχείριση της νόσου παρά η οικογένεια ενός παχύσαρκου ατόμου. Η οποία άθελα της συντηρεί συμπεριφορές που τελικά διαιωνίζουν το πρόβλημα της παχυσαρκίας ασκώντας ταυτόχρονα μεγάλη κριτική στο άτομο που πάσχει από αυτή.
Η ενδυνάμωση της οικογένειας με στόχο να δημιουργήσει μια ασφαλή δομή μέσα στο σπίτι έτσι ώστε να αναπτυχτούν δεξιότητες αυτό-φροντίδας και συναισθηματικής αποφόρτισης πέρα από την τροφή.
Αυτά συμβαίνουν από την πλευρά του ατλαντικού και οι φωνές πληθαίνουν για αλλαγή πλεύσης. Στην Ελλάδα μέχρι τώρα εφαρμόζουμε στο κέντρο μας, το μοντέλο αυτό με την Professor Janet Treasure στις διατροφικές διαταραχές. Ελπίζω σύντομα να το δοκιμάσουμε πιλοτικά και στην παχυσαρκία με μορφή έρευνας. (M.Τσιακα.Διευθυντρια ΕΚΔΔ)

Σώζωντας το μωρό μου (Saving My Baby)

Σώζωντας το μωρό μου (Saving My Baby)

Γέννησα ένα απόγευμα του Φεβρουαρίου με επαναλαμβανόμενη καισαρική. Ένα
ροζ, στριγγλιάρικο πακετάκι μου παραδόθηκε και εγώ κοίταξα με αγάπη στα μάτια
 του, που έμοιαζαν να με αναγνωρίζουν. Της ψιθύρισα γλυκά πως είναι το κορίτσι
μου και ανακούφισα το εξοργισμένο της κλάμα. Ήταν η κόρη μου που τόσο
απελπισμένα είχα θελήσει.

Μια εβδομάδα μετά τη γέννησή της, μια φίλη μου έφερε ένα ring-sling. Έχωσα μέσα
του το 7 λιβρών μωρό μου και βρισκόμουν με ένα, ως επί το πλείστον,
ικανοποιημένο μωράκι. Δύο εβδομάδες μετά την φόραγα συνεχώς. Προς το
απόγευμα, εκείνη είχε αρχίσει να κλαίει με λυγμούς και κραύγαζε απαρηγόρητα.
Χτυπιόταν και γινόταν τόξο το κορμάκι της, αρνούνταν να θηλάσει, δεν ήθελε
πιπίλα, κούνημα, ή την αγκαλιά μου. Το μόνο πράγμα που ησύχαζε τις κραυγές της
ήταν το σλίνγκ.

Το φωνακλάδικο μωρό μου άρχισε να χάνει βάρος. Την φόραγα συνεχώς- μέρα
έμπαινε, μέρα έβγαινε - στο σλινγκ. Οι επανηλημένες μας επισκέψεις στο γιατρό δεν
μας αποκάλυπταν τίποτα. Ήταν αδύνατο να θηλάσει, καθώς ούρλιαζε υστερικά
μέσα στις πρώτες στιγμές που έπιανε το στήθος. Δέχθηκα αγενείς συμβουλές, του
στυλ "Να κάνεις μαλάξεις στο στήθος σου. Το στήθος είναι το καλύτερο". Οι
μαλάξεις την κάνανε να πνίγεται, ν αναγουλιάζει ... και να ουρλιάζει. Άρχισα τη
διατροφή με φόρμουλα. Ξανά στον γιατρό. Παλινδρόμηση. Δυσανεξία στο γάλα.
Καθυστέρηση στη χώνεψη. Δεν έπαιρνε βάρος κανονικά και τα ουρλιαχτά
αυξάνονταν. Οι νύχτες ήταν μεγάλες, γεμάτες με ένα μωρό που χτυπιόταν. Υπήρξαν
πολλές νύχτες που κοιμήθηκα έχοντας την πάνω μου στο σλινγκ, καθιστή στον
καναπέ, για να μην την βγάλω από την άνεση της. Ο κόσμος μου έλεγε πως την
κακομαθαίνω. Απαντούσα πως "Το αντιμετωπίζουμε. Αυτό είναι το μόνο που
λειτουργεί." Μου είπαν να την αφήσω να κλάψει, αλλά δεν ήθελα με τίποτε να
εγκαταλείψω το παιδί μου σε ένα σκοτεινό δωμάτιο να ουρλιάζει την αγωνία της. Η
ευθύνη μου για εκείνην δεν σταματούσε με τη δύση του ήλιου. Της ψιθύριζα στο αυτί
της ότι δεν μπορούσα να σταματήσω το κλάμα της, αλλά μπορούσα να την κρατώ,
όσο έκλαιγε.

Έλιωσα τα πατώματα μαζί της, κρατώντας την χωμένη, κοιλιά με κοιλιά στο σλινκγ.
Στους έξι μήνες, παρακάλεσα τον γιατρό να της κάνουμε εισαγωγή στο νοσοκομείο
- ήξερα ότι κάτι ήταν τρομερά λάθος. Ο παιδίατρος συμφώνησε. Την τρύπησαν, την
τσίμπισαν, της έβγαλαν ακτίνογραφίες & την τάϊσαν με το ζόρι. Το έντονο
κλάμα συνεχιζόταν.

Μια ημέρα πριν βγούμε, ένας συνεργάτης του παιδιάτρου μας πέρασε απ το
δωμάτιό μας, με σοβαρό στυλ αυθεντίας. Μου είπε ότι δεν προσπαθούσα αρκετά
να την ταϊσω, να την βάζω σε άλλο δωμάτιο για ύπνο και να την αφήσω να κλάψει.
Του απαγόρευσα να ασχοληθεί ξανά με το παιδί μου.

Δούλευα με μερική απασχόληση, με το μωρό στο σλινγκ. Πήρα ένα mei tai & δυο
σλινγκ ακόμη. Την φόραγα παντού. Στο ντουζ. Στο γιατρό, στο πάρκο, στους
παιδότοπους. Ο κόσμος με ρωτούσε ανάγωγα πώς θα μάθει να περπατά, αν δεν
την αφήνω κάτω. Τους αγνοούσα. Φορόντας την σταματούσαν τα ουρλιαχτά της.
Λίγο πριν από τα πρώτα της γενέθλια, ανέβασε υψηλό πυρετό και βήχα. Την πήγα
στα επείγοντα, ακόμα τυλιγμένη στο σλινκγ μου. Περιμέναμε 7 ώρες. Οι
ακτινογραφίες αποκάλυψαν  ότι η καρδιά της είχε διευρυνθεί. Κάναμε εισαγωγή.
Την μετέφερα ασταμάτητα της για τις επόμενες μέρες - μέσα σε μια τρομακτική δίνη
από ηχω-καρδιογραφήματα και τελικά τη διάγνωση. Στη διάρκεια μιας κρίσης
ουρλιαχτών που θυμάμαι ιδιαίτερα, μια νοσοκόμα γύρισε & με κοίταξε με δάκρυα
στα μάτια, και μου έδωσε το σλινγκ μου. Η κόρη μου ησύχασε, ασφαλής μες στο
σλινγκ της.

Υπέφερε από καρδιακή ανεπάρκεια. Μία σπάνια και ιδιαίτερα σοβαρή
καρδιοπάθεια της είχε προκαλέσει μαζικές καρδιακές προσβολές. Το ποσοστό των
μοιραίων περιπτώσεων κατά τον πρώτο χρόνο ήταν 90%. Η κραυγές της ήταν
αποτέλεσμα της αγωνίας της από τρομερά έντονο πόνο στο στήθος. Στο διάδρομο,
ο καρδιολόγος γύρισε προς το μέρος μου και μου είπε σιγανά ότι ήταν ο τρόπος(parenting)
που τη μεγάλωνα - το συνεχές κουβάλημα - που της είχε επιτρέψει να επιβιώσει,
κόντρα σε όλες τις άσχημες πιθανότητες.

Η κόρη μου δεν έκλαψε ποτέ μόνη της, παρατημένη σε ένα δωμάτιο. Αν είχα ποτέ
ασκήσει τη μέθοδο "Άστο να κλάψει" (CIO), θα είχα ξυπνήσει δίπλα σε ένα άψυχο
βρέφος. Την κρατούσα επάνω μου, μέσα σε μήνες αμφιβολίας, που μου ξέσκιζε τα
σωθικά, στιγμές που έκλαψα πολύ κι η ίδια. Αλλά σήμερα, βλέπω την κόρη μου
παίζει και να τρέχει  και γελώ. Την κράτησα & την πέρασα μέσα απ τον χειρότερο
εφιάλτη μιας μάνας ... και επιβιώσαμε κι οι δύο.

Sarah Kaganovsky

Ενημερώθηκε-Οκτώβρη 2010 ~

Η Mila είναι τώρα ένα παιδί τριάμιση ετών που θριαμβεύει. Το αδύνατο μωράκι που
ούρλιαζε έχει εξελιχθεί σε ένα προνήπιο γεμάτο αυτοπεποίθηση & εξωστρέφια λόγω
του συνεχούς Babywearing. Κοιτάζοντας πίσω, με εκπλήσει το γεγονός ... Το πιστό
μου σλινγκ και εγώ. .. Την σώσαμε.

Η Mila έχει κάνει ως τώρα και δύο χειρουργικές επεμβάσεις στον εγκέφαλο. Και έχει
μια μικρή αδερφή! Ο μόνος τρόπος που θα μπορούσα να τις φροντίσω και τις δύο
είναι να φοράω τη μια. Κατά έναν τρόπο, το babywearing μας επέτρεψε να
ανταπεξέλθουμε σαν φυσιολογική οικογένεια. Το μωρό αξίζει τη Μαμά. Η Mila
απαιτεί τα χέρια για τη φροντίδα. Και εγώ μπορώ να προσφέρω και στα δυο μου
κορίτσια ακριβώς αυτό που χρειάζονται!

πηγή: http://fiercemamas.blogspot.com/2009/10/saving-my-baby.html
(μετάφραση απ τ αγγλικά: Ειρ. Συμεωνίδου)