Το ανθρώπινο βρέφος

Μια ενδιαφέρουσα άποψη για τα βρέφη και τα χαρακτηριστικά που συνοδεύουν τη βρεφική ηλικία βασισμένη στη θεωρία προσωπικότητας του Carl Rojers από τον Ιωάννη Σταμπουλη μας προσφέρει τη δυνατότητα μιας πιο ολοκληρωμένης ματιάς για το κόσμο των μωρών μας!!!Όλα τα μωράκια μας λοιπόν αντιλαμβάνονται την εμπειρία τους (βίωμα) σαν πραγματικότητα. Η εμπειρία τους είναι η πραγματικότητα τους και αλληλεπιδρούν με  αυτήν συμπεριφερομενα σαν ενιαίο σύνολο. Τα βρέφη δεν έχουν επίγνωση κάποιας αντικειμενικής πραγματικότητα και ταυτόχρονα έχουν από οποιονδήποτε άλλον εν δυνάμει επίγνωση του είναι η πραγματικότητα γι αυτά,αφού κανείς άλλος δεν μπορεί να εικάσει το εσωτερικό πλαίσιο αναφοράς τους.Όλα τα μωρά διαθέτουν μια έμφυτη τάση πραγμάτωσης του οργανισμού τους.Μια τάση να αναπτύσσουν όλες τις ικανότητες τους με τρόπο που εξυπηρετεί τη διατήρηση της ανάπτυξης τους.Επίσης όλα τα μωρά
 καθοδηγούνται στη συμπεριφορά τους από την έμφυτη τάση πραγμάτωσης του οργανισμού τους.Αξιολογούν τις εμπειρίες τους και παράλληλα εκτιμούν ως θετικές και επιζητούν τις εμπειρίες που διατηρούν και αναπτύσσουν τον οργανισμό,ενώ εκτιμούν ως αρνητικές και αποστρέφονται τις εμπειρίες που αντιλαμβάνονται ότι εναντιώνονται στην ανάπτυξη και διατήρηση τους. Για παράδειγμα όταν το βρέφος πεινάει,αξιολογεί την εμπειρία πρόσληψης τροφής θετικά,δηλαδή σαν μια διαδικασία,που συνεισφέρει στην ανάπτυξη και διατήρηση του οργανισμού και αποζητά το μητρικό στήθος η΄ κάποια άλλη πηγή τροφής.Όταν όμως το βρέφος έχει χορτάσει και η εμπειρία πρόσληψης τροφής  δεν συμβάλλει πλέον στην ανάπτυξη του οργανισμού,αηδιάζει στη θέα της τροφής και αρνείται να φάει.

Τα βρέφη ζουν σε ένα περιβάλλον που θεωρητικά υπάρχει μόνο μέσα τους η αποτελεί δημιούργημα τους και συμπεριφέρονται με βάση την υποκειμενική τους αντίληψη για τον κόσμο γύρω τους.Εάν αντιλαμβάνονται μια κατάσταση σαν ξένη και τρομακτική είναι αυτή η αντίληψη τους και όχι η ΄΄πραγματικότητα΄΄ που θα καθορίσει την συμπεριφορά τους.Έτσι δεν είναι σπάνιο να βλέπουμε ένα μωρό να αντιλαμβάνεται σαν αφιλόξενη και εχθρική μια αγκαλιά από ένα ΄΄αντικειμενικά΄΄ στοργικό άτομο με φιλικές διαθέσεις. Όλοι μας λοιπόν ακόμη και αυτά τα τόσο μικρά και ευθραστα ανθρωπάκια έχουμε ένα δικό μας μοναδικό τρόπο να αντιλαμβανόμαστε το κόσμο γύρω μας.Πόσες διαφορετικές σκέψεις,πόσες διαφορετικές αντιλήψεις,συναισθήματα και ούτω καθεξής...Σαν να μαγικό σύμπαν μου φαντάζει όλο αυτό που μας καλεί να το εξερευνήσουμε με τη διαφορετικότητα μας σαν αποσκευή και με τον άλλον άνθρωπο απέναντι μας έτοιμο να μας υποδεχτεί για να μας γνωρίσει το δικό του κόσμο...Αυτό εξάλλου δεν μας μαθαίνουν και τα μωρά μας?