Είναι σίγουρο ότι η ικανότητα μας να στηρίζουμε τα παιδιά μας συναισθηματικά και να συζητάμε μαζί τους για το πως νιώθουν θα εμπλουτίσει τη σχέση μας με στοιχεία που θα διαρκέσουν και πέρα από τη παιδική ηλικία και θα προσφέρει στο παιδί πλεονεκτήματα πολύ περισσότερα από τη συναισθηματική του ανάπτυξη. Η έρευνα του John Gottman ψυχολόγου και συγγραφέα σε 100 οικογένειες στην Αμερική απεικόνισε με πολύ όμορφο τρόπο ότι τα παιδιά στα οποία οι γονείς δίνουν συμβουλές συναισθηματικής φύσης είναι πιο υγιή,έχουν λιγότερα προβλήματα συμπεριφοράς και καλύτερη ακαδημαϊκή επίδοση.Το ίδιο υποστηρίζει και η Susie Orbach συγγραφέας και ψυχοθεραπεύτρια σύμφωνα με την οποία η βοήθεια που παρέχουμε στα παιδιά ,ώστε να μάθουν να περιγράφουν τα συναισθήματα τους,παίζει σημαντικό ρόλο στη παραπάνω διαδικασία.Η δουλειά του γονιού δεν είναι μόνο να βοηθήσει το παιδί να κατανοήσει τη βιολογική του εξέλιξη αλλά και τη συναισθηματική.Η δυνατότητα να μπορεί το παιδί να πει το συναίσθημα με το όνομα του είναι κεφαλαιώδους σημασίας.Δεν υπάρχει μια μόνο λέξη για την ανησυχία η το θυμό,υπάρχουν πιθανότατα πάνω από τριάντα και αν δεν μιλάμε για τα συναισθήματα μας η δεν τα εκδηλώνουμε,τότε δεν βρίσκουν τη θέση τους στη ζωή ενός ανθρώπου..Το άτομο αυτό είτε νιώθει καταπιεσμένο και αποκομμένο είτε καταδυναστεύεται από ένα και μόνο συναίσθημα.
Με βάση όλα αυτά αυτό που έχει σημασία είναι να βρούμε λέξεις που θα βοηθήσουν το παιδί να αφομοιώσει την έννοια του συναισθήματος και όχι να προσπαθούμε να παρακάμψουμε τα συναισθήματα,υποκαθιστώντας τα με γλυκά και άλλα είδη παρηγοριάς η' επιβράβευσης. Χωρίς τα συναισθήματα θα ήμασταν εντελώς άδειοι και χαμένοι.Η θλίψη έχει το μερτικό της στη ζωή μας, γι αυτό και είναι εντελώς και απόλυτα ανόητο να προσποιούμαστε η' να προβάλλουμε μια πλασματική εικόνα ευτυχίας.Από συναισθηματική άποψη αυτή η στάση δεν πρόκειται να προσφέρει τίποτα στο παιδί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου