Σήμερα όλη τη μέρα τη πέρασα όπως πάντα με το μικρο μου.Σηκωθήκαμε το πρωί ήπιε το γάλα του ,έπαιξε, εγώ έκανα τις δικές μου τις δουλειές και μετά βγήκαμε βόλτα όπως και το απόγευμα να παίξει και γενικώς να πάρουμε λίγο τον αέρα μας.,Μια κλασική τυπική, όμορφη μέρα!!!Μέσα μου όμως ένιωθα ένα βάρος, μια στεναχώρια.Είναι αυτή η περίεργη αίσθηση που ενώ κοιτάς το παιδί σου στα μάτια και μοιράζεσαι τόσα πολλά όμορφα μαζί του νιώθοντας απέραντη ευτυχία,παράλληλα τρως μια απίστευτη φρίκη μέσα σου με όλα αυτά που γίνονται γύρω σου και για το που τελικά πηγαίνουν οι ζωές μας.Και αναρωτιέμαι μέσα μου τι γίνει;θα χρεοκοπήσουμε;θα έχω δουλεία;θα έχω τα απαραίτητα ώστε να έχω μια καλή ποιότητα ζωής για μένα και την οικογένεια μου;οι φίλοι μου,οι γονείς μου θα τα καταφέρουν;Απάντηση να δώσω δεν έχω..Όλο αυτό το σκηνικό με τόνους σκουπίδια τριγύρω μου να μου κλείνουν το μάτι,πορείες σε όλη την Ελλάδα,δακρυγόνα,ματ,απεργίες και πολλά πολλά άλλα καλούδια!!!Τ να πεις;οκ αύριο θα κατέβω στη πορεία,τι άλλο θα κάνω;θα μιλήσω με τους φίλους μου για όλα αυτά που μας συμβαίνουν,θα μυρίσω πάλι αυτή τη σκουπιδιλα που τελικά αποδεικνύεται χρήσιμη για τα οδοφράγματα και προφανώς θα ξανασυνειδητοποιήσω ότι πάλι δεν θα αλλάξουν και πολλά άλλα ότι εγώ οφείλω να αγωνίζομαι!!!Ότι η ζωή είναι πιο δυνατή από όλα αυτά τα οικονομικά και πολιτικά συστήματα που στήνουν για να ελέγχουν το κόσμο,ότι εγώ εδώ θα είμαι έστω και με λίγα γιατί έχω πολλά μέσα μου και αυτά δεν μπορεί να μου τα πάρει κανένας!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου